سکوت، یعنی گفتن در نگفتن،

 یعنی مقابله با شهوت رام نشدنی حرف،

یعنی تمرین برگشتن به دوران جنینی

و شنیدن انحصاری لالائی قلبِ مادر در تنهائی محض.

.
سکوت در مکالمه تلفنی، یعنی تردید یا مزاحمت، یا شرم.

.
هر سکوتی، سرشار از ناگفته ها نیست،

بعضی وقت ها، سرشار از خجالتِ گفته هاست

.
.
موسیقی، یعنی سکوت بعلاوه سکوت های شکسته شده ی موزون.

.
سکوتِ آرام کتابخانه،

 یعنی رعد و غرش نهفته ی تمامِ حرف های فشرده ی عالم، در پیش از این.

.
سکوتِ شاهد، یعنی شهادتِ دروغ، موقع خواب و استراحت و تعطیلی وجدان.

.
سکوتِ محکوم بی گناه، یعنی بغض، آه، گریه درون.